«Ποιο από τα δυο θεωρείτε μεγαλύτερο πλεονέκτημα για την επιλογή
ενός στελέχους, το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης που έχει ή τη γλωσσομάθειά του;»
ήταν το ερώτημα που έθεσε η Korn/Ferry International στις αρχές του 2005 σε 185
διεθνείς συμβούλους της αναζήτησης στελεχών επιχειρήσεων που παρέχουν τις
υπηρεσίες τους στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς
σε Ευρώπη, Αμερική, Ασία/Ειρηνικό. Στην Ευρώπη, τη γλωσσομάθεια προέταξε το 42%
και στην
Λατινική Αμερική το 58%. Στη Βόρεια Αμερική, όμως το 63% προέταξε το
υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, ενώ στην Ασία το 40% απάντησε ότι «εξαρτάται για
ποια βιομηχανία πρόκειται και για ποια θέση εργασίας προορίζεται».
Οσο διαφορετικές και αν είναι περιοχές αυτές του κόσμου, η
γλωσσομάθεια παραμένει «κλειδί» για την επαγγελματική επιτυχία. Ιδιαιτέρως
μάλιστα στην Ευρώπη, όπου η γνώση και η ευχέρεια σε περισσότερες από δύο
γλώσσες συνιστά σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την επιλογή ενός
στελέχους. Οι σύμβουλοι προδικάζουν μάλιστα, ότι ανεξάρτητα από τις διαφορές
που εμφανίζουν ανά περιοχή οι απαντήσεις, τα επόμενα δέκα χρόνια το στοιχείο
της γλωσσομάθειας θα είναι «πολύ πιο σημαντικό από ό,τι είναι σήμερα».
Στην Ευρώπη οι σύμβουλοι αναζήτησης στελεχών, στην πλειονότητά
τους, πιστεύουν ότι για τα στελέχη, η γνώση δυο γλωσσών -το λιγότερο- είναι
ζωτικής σημασίας για το σημερινό επιχειρηματικό περιβάλλον. Την άποψη αυτή
συμμερίζεται ένα χαμηλότερο ποσοστό (34%) συμβούλων στην Αμερική. Οι εργοδότες,
από τη πλευρά τους, ζητούν ως πρώτη επιλογή ξένης γλώσσας την αγγλική. Στη
Βόρεια Αμερική οι σύμβουλοι αναζήτησης στελεχών δίνουν την προτεραιότητα στην
ισπανική και ακολουθούν η γαλλική και… τα κινεζικά. Ωστόσο, έστω και αν η
αγγλική γλώσσα παραμένει η κυρίαρχη στον διεθνή επιχειρηματικό στίβο, τα
πολύγλωσσα στελέχη διαθέτουν, σαφώς, ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, «κάτι που θα
επαυξάνεται σταθερά λόγω της συνεχιζόμενης παγκοσμιοποίησης του εμπορίου και
της αυξάνουσας δύναμης και παρουσίας των αναδυόμενων οικονομιών».
Οι κλάδοι στους οποίους απαιτείται περισσότερο η επικοινωνία σε
ξένες γλώσσες είναι των καταναλωτικών προϊόντων, του λιανικού εμπορίου, των
τεχνολογιών και της παροχής επαγγελματικών υπηρεσιών. Ως προς τα καθήκοντα, η
γλωσσομάθεια απαιτείται κατά προτεραιότητα από τα στελέχη του μάρκετινγκ και
των πωλήσεων και λιγότερο από τον πρόεδρο και τα ανώτατα διοικητικά στελέχη,
όπως και από τον διευθύνοντα σύμβουλο. Αυτονόητο, βέβαια, αφού το μεγαλύτερο
μέρος του έργου των στελεχών αυτών βασίζεται στην προφορική επικοινωνία -είτε
πρόσωπο με πρόσωπο είτε στις εμπορικές συναντήσεις είτε σε τηλεφωνικές
διαπραγματεύσεις. Αλλωστε, η προφορική επικοινωνία αποτελεί μια από τις βασικές
δεξιότητες για τις οποίες αξιολογείται ένα στέλεχος. Και ιδιαιτέρως ένας
μάνατζερ που συνήθως διευθύνει, εξουσιοδοτεί, παρακολουθεί, ελέγχει την ομάδα
του με λεκτική επικοινωνία. Η άγνοια της ξένης γλώσσας όμως, όταν αποτελεί την
κοινή γλώσσα επικοινωνίας, ακυρώνει παντελώς τη δεξιότητα αυτή, έστω και αν τη
διαθέτει το στέλεχος.
Τα «καλά νέα» είναι ότι τόσο οι ξένες γλώσσες όσο και η γλώσσα
της προφορικής επικοινωνίας αποτελούν «διδακτέα ύλη». Και για τα στελέχη που το
επιθυμούν μπορούν να γίνουν δεξιότητες, επίκτητες μεν, ζωτικής σημασίας ωστόσο,
για την επιτυχή σταδιοδρομία τους. Για παράδειγμα, την ευκαιρία αυτή την
προσφέρει στα μέλη του το Βρετανικό Ινστιτούτο Μάνατζμεντ και υπογραμμίζει ότι
ένα στέλεχος χρειάζεται να έχει διαφορετικές δεξιότητες επικοινωνίας όταν
συμμετέχει σε σύσκεψη, σε συζήτηση, σε διαπραγματεύσεις είτε όταν καθοδηγεί
τους άλλους. Δεν παραλείπει να αναφερθεί, ταυτόχρονα, και στη σημασία που έχει
η μη λεκτική επικοινωνία. Αυτή που εκφράζεται με τη γλώσσα του σώματος, αλλά
και με τη γλώσσα της… σιωπής -που είναι η τέχνη να προσέχει κάποιος αυτά που οι
άλλοι του λενε, γιατί, ανάμεσά τους, ίσως «ακούσει» και εκείνα που δεν θέλουν
να του πουν.
«Αν θέλεις να είσαι μάνατζερ θα πρέπει να μπορείς να
προσαρμόζεις το στυλ της επικοινωνίας σου, έτσι ώστε να ταιριάζει τόσο στον
σκοπό που επιδιώκεις όσο και στο πλαίσιο μέσα στο οποίο γίνεται. Με αυτό δεν
σημαίνει ότι θα πρέπει να «μπλοφάρεις» και να δημιουργείς λάθος εντυπώσεις.
Γιατί οι σωστές κουβέντες παραμένουν πάντοτε το θεμέλιο της ευθύτητας, της
ειλικρίνειας και της εντιμότητας για τον ομιλητή. Αυτό όμως που πράγματι
σημαίνει είναι ότι πιθανόν να χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις διαφορετικές
τεχνικές, διαφορετικό τόνο φωνής και στυλ, ώστε να ταιριάζει με την περίπτωση.
Αρα, πρέπει να γνωρίζεις ποια είναι η πλέον κατάλληλη μέθοδος για να εκφραστείς
και να μεταδώσεις αποτελεσματικότερα το μήνυμά σου».
Πέρα από όλα αυτά όμως παρατίθενται και βασικοί κανόνες για την
αποτελεσματική επικοινωνία των στελεχών από τις οποίες επιλέγουμε τις… πλέον
χρήσιμες, δηλαδή να παραμένουμε ήρεμοι όταν η συζήτηση φτάσει σε διαφωνία, να
σεβόμαστε τις απόψεις των άλλων, να μην παίρνουμε την αρνητική κριτική σε
προσωπικό επίπεδο και, κυρίως, να μην ξεχνάμε ότι επικοινωνία θα πει ενεργός
και αμφίδρομος διάλογος. Αρα, να μη γινόμαστε εμείς οι κυρίαρχοι της όποιας
συζήτησης ή συνομιλίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου